Nordijski region i koreni pismenosti

Nordijski region se nalazi na severu Evrope i čine ga Švedska, Danska, Finska, Norveška, Island, kao i 3 autonomne pokrajine unutar ovih zemalja - Grenland, Alandska i Farska ostrva. 

Ove zemlje su se 1952. godine politički udružile u Nordijko veće, geo-politički i inter-parlamentarni forum koji je kasnije dodatno unapređen osnivanjem Nordijskog Saveta Ministara 1972. godine.

Ljudi često ove zemlje nazivaju Skandinavijom, koju zapravo čine Danska, Švedska i Norveška, a povezanost ovih zemalja se može prepoznati i u dizajnu njihovih zastava.

Što se jezika tiče, iako se nordijski region smatra "lingvistički heterogenim", zajedničko poreklo ovih jezika dodatno jača vezu između ovih zemalja.

Staronordijski je severno-germanski jezik čija pisana forma se i danas može videti u formi runa na prostoru čitave Skandinavije. Najstarije poznate rune datiraju iz 8.veka a bile su u opštoj upotrebi do 14. veka kada pisana varijanta gotovo nestaje. Ipak, pronađeni su dokazi koji svedoče da su se u nekim delovima Švedske koristile čak do 19. veka.
Vremenom, dolazi do podele na zapadno nordijski (norveški: norrønt ) i istočno nordijski. Zapadno nordijski se dalje razvija u norveški, islandski i farski dok su se iz istočno nordijskog razvili švedski i danski.
Norveški jezik se ipak, zbog svoje specifične istorije, nalazi negde između istočne i zapadne grupe, tj. u nekim aspektima pripada jednoj, a u drugim drugoj grupi. 


Dolaskom hrišćanstva u Skandinaviju u 11. veku, rune se postepeno prestaju koristiti i u upotrebu dolazi latinica koja vekovima kasnije potpuno potiskuje upotrebu runa. Ime koje se koristi za jezik koji se u ovo vreme govori i piše na području Norveške je staro-norveški (norveški:Gammelnorsk). Ovaj jezik je potpuno identičan sa jezikom koji se u isto vreme govori i piše na području Farskih ostrva i Islanda.


Kuga koja je harala u 15. veku pogađa najveći deo pismenog stanovništa i staro-norveški kao pisana varijanta, nestaje zajedno sa njima. Teksovi koji su nastali posle ovog perioda su pisani jezikom koji je mešavina švedskog, danskog i staro-norveškog. Ova pismena varijanta jezika se označava kao srednje -norveški (norveški: mellomnorsk).

Text pisan srednjevekovnim runama Codex Runicus 

Više o daljem razvoju jezika možete pročitati na našem sajtu ili preko direktnih linkova -
http://www.life.edu.rs/skola/svedski.htm
http://www.life.edu.rs/skola/norveski.htm
a još tekstova u vezi nordijskog regiona možete očekivati uskoro :)
Hvala stručnim savetnicima na pomoći!